Kalapita

Kattalin Sallaberryren antzerkia

Anai-arrebak ordenagailuaren aitzinean dira. Ama gelaren erdian jarririk.

Mutikoa : Are ! Ene aldi orain !
Neska : Goaita, ez dut bururatua.
Mutikoa : Ez, errana genuen aldizka ariko ginela.
Neska : Bai, baina ene aldi da oraino.
Mutikoa : Beti hola da zurekin. Beti zuk nahi duzuna egin behar dut.
Neska : Erraten dizut gero utziko dizudala.
Mutikoa : Orain nahi dut !
Neska : Horra, beraz, mutiko hastiela !
Mutikoa : Zu, bai, neska tetelea.
Neska : Zer ? Errepika ezazu erran duzuna !
Mutikoa : Neska purtzila !
Neska : (papotik hartuz) Zer ? Zanpaldi bat nahi duzu ?
Mutikoa : Ama, ama ! Mirentxuk jo nahi nau !
Neska : Ez, ez da egia ! Hura da hasi !
Mutikoa : Ez, harengatik da ; ! Ez zidan ordenagailua utzi nahi.
Neska : Ez nuen bukatua eta...
Ama : Isil zaitezte ! Beti hola da zuekin ! Beti mokoka bukatu behar duzue ! Emanen dizuet nik prestuki egoiteko denbora-pasa bat : bakoitza ar dadila orain bere ganbararen garbitzen ! Zuen logelak ontsa ordenaturik eta garbi ezar itzazue !
Neska : Zuregatik da ! Zure mindulinkeriengatik !
Mutikoa : Eta zu, zure ipurdia handiarekin !
Neska : Zer ?
Ama : Aski ! Eta orain lanera !
Bi haurrak ateratzen dira bakoitzak besteari begitarte ilun bat eginez. Ama berriz jartzen da eta erdi ametsetan gelditzen.
Ama : Zer isiltasuna ! Baina noiz arte bakea ?

Jokolariak : Bi anai-arreba eta haien ama.
Autorea : Kattalin Sallaberry
Argitaratzailea : Ikas
Argitaratze data : 2010/12/21